De Grootste Maquette ter Wereld in Beijing, China
Gepubliceerd op zondag 11 oktober 2009 door Tycho
De huizenmarkt in Peking is roodheet. Hele appartementencomplexen zijn vaak al tot de laatste steen verkocht voor de eerste paal de grond in is gegaan. Kopers kopen dus eigenlijk blind. Om hen toch iets van een gevoel met hun nieuwe huisje te geven bouwen projectontwikkelaars vaak een tijdelijk verkoopkantoor op de bouwplek. Die kantoren zijn geen kleine stoffige keetjes maar enorme complexen op zichzelf met soms wel drie verdiepingen.
Binnen is het meest belangrijke onderdeel de maquette waar kopers kunnen zien hoe het er strax allemaal uit gaat zien. Ik ben een groot fan van maquettes en op een goede dag vond ik bij een project vlak buiten de vierde ring de grootste die ik ooit zag. Het kreng mat vijf bij vijf meter en liet de te bouwen gebouwen zien, het nabij gelegen pretpark HappyValley en de wegen rond.
De koter speelt met het bedieningspaneel. De maquette kent namenlijk een dag-en-nacht-functie. Bij dag is alles zonnig beschenen door lampen in het plafond en bij nacht branden duizenden kleine lampjes in de gebouwen. Tijdens mijn bezoek stond het geheel in de nachtelijke stand. De knoppen trouwens waar de koter op drukt werkten niet, ik heb het zelf ook geprobeerd. Er zat vlak naast het paneel een sleutelgat die het kon activeren, juist bedoeld om onbevoegde aanpassingen door bezoekers te voorkomen. De koter en ik, waren dus voorgeweest.
Happy Valley en enige wegen. Happy Valley is het grootste pretpark van Peking en denkelijk zo’n vijfhonderd keer de Efteling. Er zijn bergen en meren, honderden rollercoasters en hotels. Meer een soort Disneyland dan een Drievliet, beneden nog een detailplaatje. Mocht koper besluiten tot koop van een appartement dan kreeg hij, en de rest van het gezin, een levenslang gratis vip-toegangskaart voor Happy Valley. Da’s toch een leuk bedacht gebaar, lekker iedere dag in de botsauto’s na het werk om frustraties te vergeten. Iedere andere auto is die van de baas, knallen maar.
De machtige Vierde Ringweg van oost naar west. Het knooppunt heet Sifang Qiao. Het groen rond het knooppunt is bedriegelijk, eigenlijk staan daar tienduizenden kleine huisjes die het beste als krotten te duiden zijn waar arme mensen wonen die het handwerk voor Beijing’s groei verrichten. Maar dat volk, vaan uit verre provincies zoals Anhui of Hunan, vergeet men liever. Tercht hoor, die lui stinken als de pest. Iedere weg, als het werk gedaan is ruimt de gemeente de krotten dus wie weet ziet het er over een aantal jaren wel echt zo uit. De maquette vergeet niet, spiegelt een toekomstbeeld.
De ring, toch weer lichtelijk bedriegelijk, meestal rijden daar millioenen auto’s in de file. Maar het is immers het nachtelijke beeld en dan is het inderdaad niet te druk. De maquettebouwer heeft zich uitgeslooft met de auto’tjes, iedere wagen heeft een onderdekse draadverbinding voor stroom waardoor de mobielen voor gele lampen hebben en rode achter, net als in de echte wereld. De lantarenpalen branden ook, net als de kleine richtingslampen langs de vangrailen. Een meesterwerk dit is!
Een dichtbij-op van Happy Valley, bezoeker kan daar ook bungy-jumpen en rotsklimmen. Naast heeft men duizenden rollendekusten en veel water waar men ook nog varen kan. Het is een fraaie plek hoor, alleen nergens een druppel bier te krijgen en daar veranderd ook zo’n vip-kaart niets aan.
Links de appartementsgebouwen waar het eigenlijk allemaal om gaat. Nix kleins natuurlijk oh nee, de grote gebouwen tellen ieder 45 verdiepingen en 450 eenheden, helemaal boven nog het penthouse dat een hele verdieping plus een dakterras voor zichzelf heeft. Het penthouse deed een leuke twee miljoen euro. Op de achtergrond iets van het interieur, comfortabele witte stoelen waar aspirant koper zijn centen kan natellen.
Het sportveld lijkt buiten schaal, daar hebben ze iets mee die Chinezen, daar gaat het bij hun modellen wel vaker op mis. Weet niet waar dat toch door komt, is een veld in die kleine gele hoofdjes misschien altijd groter dan het lijkt?
De lagere gebouwen, nog altijd 25 verdiepingen, zijn bedacht voor de minder vermogenden. De nog lagere bouw in het midden tussen de twee flanken midden en links moeten strax winkelcentra wezen waar bewoner zijn rijst kan kopen. En zijn schoenen, cd-spelers, stoelen, pakjes cigaretten, wel, eigenlijk alles.
Naast de reuzemaquette waren er submaquettes voor een betere blik op de gebouwen zelf. Dit is er zo een, op de plaat hierboven staat dit complex in de linker bovenhoek. Weer heel veel groen en een winkelcentrum in het midden met ook nog een keer een groen dak. Grappig genoeg waren de planten, te zien op de achtergrond met ieder een brandblusser naast, nep.
Naast de submaquettes waren er sub-submaquettes voor een blik in een der appartementen zelf. Dit is er zo een, een bescheiden huisje van slechts 128 vierkante meter maar wel op het zuiden en da’s fijn voor de zon. Het huisje is vast helemaal ingericht met fijne leren opastoelen en een houten exemplaar op het balkom waar mevrouw mag brommen als zij de noodles weer eens te lang heeft doorgekookt.