Bezoek aan de “50th Anniversary of Democratic Reforms in Tibet Exhibition” in Peking, China, Deel 1
Gepubliceerd op zaterdag 28 maart 2009 door Tycho
Haladiejee en zaterdag dus Tijd voor Een Bezoek! Vandaag, het is nu die avond, scheurde mij dus een taxi naar de “50th Anniversary of Democratic Reforms in Tibet Exhibition”-tentoonstelling. Altijd erg leuk dergelijke dingen maar toch met een serieuze ondertoon want het gaat hier niet over zomaar een stukje poep: het is Tibet.
Een korte samenvatting van Het Probleem: China vindt de Westerse berichtgeving over Tibet eenzijdig en domweg dom. Men wil graag de Eigen Uitleg van geschiedenis laten zien en deze tentoonstelling is een manier. Het Westen ziet vaak de Chinese verovering van Tibet in 1949 als een ‘bezetting’ terwijl China dit als een ‘bevrijding’ ziet.
Bijkomend maar met minder nadruk dit keer: Het Westen denkt dat China pas in 1949 Baas werd in Tibet, volgens China was men al eeuwenlang min of meer baas, ‘min of meer’ is men eerlijk over, onder verschillende dynastieën was de controle verschillend, van totaal tot bijna niet.
Maar volgens China dateert de aanspraak op Tibet al van eeuwen her en was De Actie uit 1949 niet meer dan een logische legitimatie van diezelfde aanspraak, Het Westen ziet dit anders en beschuldigd China van het vernietigen van een rijke cultuur.
Niets is volgens China minder waar, onder de Lama’s waren de Tibetanen ‘slaven’, men gebruikt meestens het iets betere ‘lijfeigenen’ en China heeft het gewone volk bevrijd uit de ketenen.
Nu ik: beide hebben ietwat gelijk. Leven voor een simpele ziel was voor 1949 geen lolletje in Tibet, slavernij bestond, punt daar uit. Het idee van vredelievende lama’s die boekjes lezen en verhaaltjes schrijven is klinkklare onzin, in vroeger tijden waren zij juist gevreesde strijders.
Nu heeft China ook wel een paar puntjes negatief: men heeft Tibet geen democratie gebracht maar eerder een uitwas van het centraal geleide communistisch systeem. De Dalai Lama is in ’59 na een hete strijd het land uitgevlucht in zijn jurk, het is juist en waar, maar wie rent heeft weinig recht van zeiken.
Er zijn zeker heel veel tempels in Tibet ten gronde gegaan, maar toch dit was vooral ten tijde van de Culturele Revolutie toen in heel China millioenen tempels tegen de vlakte gingen. Voor die gekheid liet men Tibet grotendeels met rust.
Tibet nu: problemen tot en met, vorig jaar nog een flinke opstand. Jonge Tibetanen diggen die saphomo Dalai niet langer en achten de tijd rijp voor radicale maatregelen zoals het in brand steken van Chinese winkels in Lhasa. Niet lief maar begrijpelijk, ze zien Chinezen binnenvliegen met hun trein en alles overnemen.
Woordje van waarschuw: dit verwijt treft Chinezen wel vaker, zie ook Indonesia en bepaalde delen van Afrika. Is dit nu omdat Chinezen wel 24 uur per dag willen werken en die lokalen liever 2? Luie mensen zeiken liefst uit hun bed natuurlijk, hallo neuk, er is daar buiten nog een wereld.
Goed Beste Lezer de toon is gezet, U ziet dat ik in dit geval lichtelijk op de Chinese hand ben, die propaganda toch werkt goed na zeven jaar hier!, zonder grappen het land heeft wel een punt. De tentoonstelling echter schoot dat punt weer ruim voorbij… Daar gaan we!
Meteen bij binnen een aantal meer dan manshoge posters. Hier ex-president Jiang Zemin, hij draagt een maffia-hoed en zijn bekende hoornen bril. De plaat is geplaat tijdens een bezoek aan Tibet, de lokelen dringen om zijn hand en een hunner gaf hem een witte Tibetaanse vrindschapssjaal.
De huidige Baas Hu Jintao zonder maffia-hoed. De plaat is geplaat tijdens een bezoek aan Tibet, de lokelen dringen om zijn hand en een hunner gaf hem een witte Tibetaanse vrindschapssjaal.
In de eerste zaal was het meteen leuk: een overzicht van de ‘opstand’ vorig jaar vlak voor de olympische spelen, men had expres het licht zo gezet dat platen bijna onmogelijk was; er staat: “The Conspiracy between the Dalai Clique and Western Anti-China Forces”. China gelooft namelijk dat die opstand toen mede werd mogelijk gemaakt door het vijandige Westen.
Een zielige Chinees die voor de Tibetaanse opstandelingen vluchtte, zie die vlammen toch! Volgens het bijschrift was dit een man, ik denk een vrouw.
Boze Tibetanen verbranden een Chinese vlag. Erg mooi, de tentoonstelling was buitengewoon druk en de Chinezen daar keken woedend bij deze plaat. Een klein baasje, denkelijk een jaar of vijf, sloeg met zijn vuistjes op de boeven op de plaat, Zijn Land! Een vader stopte het kind.
Ik voelde mij ook niet erg gemakkelijk, als buitenlander was ik er immers een van die samenzwering, kreeg veel boze blikken op mijn bord en vooral toen ik alles rustig plaatte hoorde ik ze praten over ‘die’ laowai, da’s buitenlander want dat was makkelijk want ik was de enige. Natuurlijk Beste Lezer trok ik mij geen hol aan van deze insinuaties, wat de neuk schelen mij die Chinenzen in Tibet? Laat men toch mekaar doodmaken, af dat probleem.
“Violence is Undesirable, Seperatism is Doomed to Failure”, neuk, doe tenminste je grammar goed, wat een idioten toch. Links van dit bord ziet U een aantal foto’s van hoe de Westerse pers de opstand verkeerd versloeg. Nu waren daar inderdaad wat foutjes, een Duitse zender deed net of beelden uit India uit China kwamen en CNN dacht een Chinakind met een bloedende bek een Tibetkind, alsof niet beiden even zielig, god die kinders toch!, maar dit puntje gaat naar China, een makkelijke dat wel want geen buitenlandjournalist kon in die tijd Tibet in om iets te checken. Gezien de geinigheid van de plaatjes gun ik China hier een weggetje thuis.
Neukende Samenzweerders toch!, deze plaat mocht niet ontbreken, dit is rolstoelmeisje en gehandicapte Jin Jing die De Vlam verdedigde tijdens dat PR drama rond de wereld. Ze is een Grote Heldin in China, want die Fransoos-Tibetaan die door Franse ordetroepen tegen de grond werd gewerkt kreeg De Vlam mooi niet. De regering van dat stinkend kaasland heeft nog excuses aangeboden en stuurde een hoge pief die ons Jing een handje gaf voor gretige Chinese camera’s.
Deze Dame erg mooi: ze stond op wacht op een afstandje van de platen. Bij buitenlanders en intiligente stadse Chinezen deed zij niets en bleef op wacht. Maar zodra er een stel boertjes uit de provincie binnenkwam spurtte zij naar voor met een aanwijstok om hen een en ander heel goed uit te leggen. Ze heeft een mic voor d’r bek en een speaker verborgen in haar jurk. Die brave boertjes, gewend te luisteren, luisterden gedwee.
Beste Lezer, het zit er even op, ik hou mijn ogen nauwelijx open meer, de tijd te lang en de nacht te diep. Ik zou minder moeten lullen en zo’n tentoonstelling in tien plaatjes gieten, maar dat kan ik gewoon niet, ik zal U altijd ALLES vertellen. Daarom binnen enkele dagen Deel 2 van dit vehaal en nu ga ik eindelijk zuipen, zaterdagavond godverdomme, U ook plezier!