Bezoek aan de Beijing Electric Power Exhibition Hall
Gepubliceerd op maandag 17 mei 2010 door Tycho
Onderweg naar een oud media centrum vond ik aan de Zhushikoudongdajie een nieuw museum: de Beijing Electric Power Exhibition Hall. Het bleek een praalhal van de State Grid Corporation of China (国家电网, Guojia Dianwang), de nationale electrieksnetwerkmonopolist. In de hal een visie op de toekomst van het elektriek gemengt met een vleugje historie. Navraag bij het attente personeel leerde de hal een drie maand oud, daar was ik dus mooi op tijd bij.
“Electricity lighting Up the Glorious World”. Wel indeed. Links de Oriental Pearl televisie-toren in Shanghai, wie de rest wil vertellen ga U gang, en rechts in het rijtje de Eiffeltoren. Rechts onder de bol nog een der tempels van de Tempel van de Hemel, het gebouw uiterst rechts breng ik niet thuis. De bol draaide rond met daarop weer een projectie van het rijtje gebouwen links gemengd met beelden van het nachtleven op de Bund in Shanghai.
Het vleugje historie beeldde een zwart-wit film met een arm gezinnetje dat plots rijk en gelukkig werd door een lamp in hun huiskamertje. De film duurde drie minuten, een korte schets: arm gezinnetje (ma, pa, kind, oma, opa. Di’s raar want de film beeldt duidelijk voor-1979 toen er nog geen ene-kind beleid was) zit in het huiskamertje een beetje zielig in het half duisters met een kaarsje voor zich uit te staren.
Plots komt een nieuwe speler het kamertje binnen lopen, gezien zijn dracht een ambenaar der overheid. Hij spreekt met de pa en opa en wijst naar het plafond. Daar verschijnt een enkel peertje aan een draad, de ambtenaar drukt op een knop en er is licht. Het hele gezinnetje lacht gelukkig en doet blij. Daarna verschijnen in rap tempo een radio en een televisie en de zielen raken haast uiztinnig van vreugde. Dan begint de film weer opnieuw.
Een overzicht van de hoofdhal van de hal. Allemaal zaken van doen met de electriek van de toekomst. Met de fiets kon bezoeker electriciteit opwekken. Daar begon ik niet aan, pest, ik was al op fiets en bovendien leek het idee mij wat ouderwets.
Een vreemd en ingewikkeld apparaat. Bezoeker kon met zijn handen aan de schijven draaien, het beeld toonde vervolgens een schone energie-soort. Nu op het beeld zonnebloemen waar van de pitten in de toekomst kennelijk iets kunnen aandrijven. Verder de gewone verdachten als windmolens en zonnencellen.
Een zeer fraaie maquette van een ‘schone-kolen’ electriekcentrale. Bij drukken op een knop kwam echte rook uit de schoorstenen, helaas niet te zien op de plaat. De rook was wit, dus best voor de millieu, zo was de boodschap. Met een andere knop gingen de lichtjes aan en uit en da’s wel te zien.
Ha zo ken ik mijn Chinese museumpjes weer. De toren links was manshoog. De vitrine beeldde het opwekken van electriek in een leeg bergebied, de electriekpalen brachten de electriek vervolgens naar de gebruiker in de grote stad. Boodschap: wat van ver komt is schoon.
En het werd nog beter. Hier een compleet huis. De monitor komt tot middel-hoogte dus de schaal van het huis is ongeveer 1:5. Met de monitor kon bezoeker de verschillende lampen in het huis bedienen. Als bezoeker ergens een lamp aanklikte via het aanraakscherm ging automatisch een andere lamp uit. Zo brandde er steeds slechts ene lamp in het hele huis en dat spaarde electriek. Een meter op het scherm liet het zien: 1 uit 10. Met een special knop kon bezoeker alle lampen in het huis aanzetten, zoals op de plaat, en dan was het electriekverbruik 10 op 10. Ha, weer wat geleerd.
Een complete 1:1 keuken met allerlei electriekbesparende apparatuur en daar indeed hoorde ook het rare blauwe licht bij. Dat gebruikte minder electriek dan wit licht en zou even best koken. Nou weet ik dat laatste nog zo net niet, het lijkt me niet eenvoudig zo te zien of het brood al bruin gebakken is. Bezoeker kon jammer genoeg niet proberen want geen der apparaten was echt aangesloten.
Een mooie maquette van de toekomst: ondergrondse electriekcentrales. Kleiner ook dan de reuzen van nu, in plaats van een paar centrales voor de hele stad denkt men aan wijkgebonden centrales die onder de grond het landschap niet verstoren en bovendien geen ruimte innemen. Goed idee, denkelijk wel aan de kostbare kant. Maar vooruitgang kost wat.
Vlak voor d’uitgang hingen nog een paar posters die het beroep van electrieknetwerkbeheerder verheerlijkten. Dit was de beste van het stel, noeste werkers staan voor hun vrachtwagens klaar om uit te rukken bij onraad of voor nieuwbouw. Het vuurwerk in de lucht is gefotowinkeld en lijkt vermoedelijk onbedoeld ook wel wat op een gebroken electriekdraad.
Daar dorst ik niets aan toe te voegen.
Website: www.bjdsm.com/web/. Maandag tot en met vrijdag van 0900 tot 1600. Tel.: 010-67019046.
Kaartje voor de taxi:
