• Home
• Over
• Links

Bezoek aan een Verlaten Wegenbouwmachinesdumpplaats in China Deel 2

Gepubliceerd op maandag 27 december 2010 door Tycho

Deel 1 hier. De bergen op d’achtergrond horen bij het Yanshan gebergte, op de grens van het vlakke Beijing en steppen van Inner Mongolië en verder noord Mongolië zelf. De bergen beschermden Beijing tegen de Mongolen, dat was, tot de hordes er overheen galoppeerden, ze kwamen er trouwens vooral omheen. Dwars door het Yanshan gebergte ook de Grote Muur met Badaling het meest bekende gedeelte, Badaling is weer de naam van een gedeelte van de Yanshan.

De hoogste piek meet 2241 meters, de verlaten wegenbouwmachines staat op ongeveer 12oo meter. De bergen zijn stijl en rotsachtig, moeilijk toegankelijk en veelal onbegaanbaar. De bouw van de weg waar de machines zo noest aan werkten duurde meer dan vijf jaar, een eeuwigheid in het China van vandaag. De weg begint bij Huiarou en slingert ver hoger de bergen in.

Het eerste doel van de weg was het ontsluiten van de vele afgelegen dorpen in het gebied, overal in China wonen mensen, die voorheen slechts via smalle paden met de buitenwereld verbonden waren. En da’s indeed op slechts twee uur zonder file van het centrum van de stad, hek, in de westelijke bergen wonen nog zielen in grotten.

Het tweede doel hing saam met het eerste; het gebied toegankelijk maken voor toeristen uit de grote stad. Nu zo’n 4.7 miljoen Beijingren een wagen hebben willen zij in de weekeinden ook op pad, en velen gaan de noordelijke bergen in voor zo’n echt stukje natuur en een briesje frisse lucht.

Nog maar tien jaar geleden kwam geen mens uit Beijing de bergen in, de laatste jaren is het ras gegaan. Overal langs de nieuwe wegen verschijnen restaurantjes en hotelletjes, de overheid helpt nog meer met het opzetten van goed begaanbare natuurparken waar de lol is zo lang mogelijk via stenen traptreden een berg op te geiten. De aanleg van die parken is een wereldwonder op zichzelf, komt ik in een later verhaal nog eens op terug, geve mij de tijd…

Een redelijk moderne graafmachine met fly by wire joystick, de rupsbanden zijn van de wielen gelopen, herstelbaar maar alleen voor een echte volhouder. De bergbewoners spreken eigen dialecten die van dorp tot dorp verschillen.

Tot de komst van ons toeristen leefde de bevolking van kleinschalige veeteelt en landbouw. Veel van de veeteelt is nu verdwenen, boertjes bouwden oude stallen om tot ‘guesthouses’. Die strontgeur gaat’r nooit uit maar da’s dan authentiek.

Een vrachtwagentje, weer een Forland, dat gasflessen vervoerde. De double-cap cabine is enigszins ongewoon voor een gasfleswagentje, het chassis was ook niet versterkt, vermoedelijk was het ding oorspronkelijk voor ander vervoer bestemd. Maar ach, een vrachwager is een vrachwager, vrach is vrach, het kan d’r op en het kan naar boven. Geen gezeik.

Grote hotelfirms hebben de bergen ook ontdekt, voorlopig alleen het lage gedeelte, ze gaan echter snel omhoog. De grote hotels hebben alle luxe met eigen tuinen en soms zelfs hele parken, grond genoeg voor iedereen!

De ontwikkeling gaat immer met de wegen mee; eerst beginnen de kleine boertjes met hun winkeltjes en rommelrestaurantjes, dan beginnen d’r een paar een klein guesthouse, dan worden ze uitgekocht door een rijkere boer die een groter guesthouse begint, enzo enzo enzo.

Gele wagen huist een transformator. Niet ieder elektriek apparaat werkt op hetzelfde voltage, de transformator kan de voltages aanpassen, transformeren. Een beetje bouwtrafo heeft zo’n acht aansluitingen.

Langs deze nieuwe weg nog niets, eigenlijk alleen stijle hellingen, maar daar vinden die slimmerts wel wat op, ze hakken gewoon een stuk rots uit en zetten een kist bessen neer. Beste bessen, vers geplukt van echte struiken voor een paar yuan de jin (half kilo). Een weg is zo niet alleen een weg om van A naar B te komen maar brengt ontwikkeling op gang in een heel gebied.

Soms jammer voor de doorgewinterde bergklouteraar, ja ook ik, die al jaren her met veel moeite de bergen in trok om die authentieke boertjes echt authentiek achterlijk te zien wezen. Ach ach, wat hadden we toen een plezier met mekaar!, hele dorpen liepen uit als ik daar een bier dronk bij het enige lokale winkeltje tussen de varkens en de geiten.

Maar het bergvolk is blij toe met de extra centen en het gemak, muuv misschien een paar ouden van dagen die tot hun dood bij de dorpspomp blijven keuvelen over her, tot die dorpspomp wordt gesloopt omdat de geniale ingenieurs uit de laagvlakte een waterleiding hebben aangeleid.

De noordelijke bergen, ze zijn veranderd, toch nog steeds zo mooi en de komende tien jaar ook nog steeds genoeg plaatsen waar bezoeker een paar minuten helemaal alleen kan zijn. Daar maak ik vijf jaar van, ik verschreef.

Het enige echte bergavontuur over ligt in de westelijke bergen, het Xishan gebergte, ‘Xishan’ letterlijk ‘westbergen’, beter bekend in de buitenlanden als de Western Hills. Xishan begint vlak buiten de zesde ringweg, paar mooie tempels en dan omhoog. Ik ben al een paar keer in het gebied geweest, eens zoeken in het archief…

Een reactie op “Bezoek aan een Verlaten Wegenbouwmachinesdumpplaats in China Deel 2”