Bezoek aan het Beijing Ancient Architecture Museum Deel 1
Gepubliceerd op zaterdag 21 maart 2009 door Tycho
Het was een mooie lentedag, de zon scheen en de lucht was blauw, lalaladieda en dus de hoogste tijd voor een Bezoek aan Iets. M’n vriendinneke trapte mij daarheen in haar Suzuki Swift en zette me uit op de verkeerde plek. Dat gaf niets want dat is leuk, ik kwam nog een hele vreemde weg tegen maar daarover later meer. Na een frisse wandeling van een uur vond ik mijn doel: het Beijing Ancient Architecture Museum, boven ziet U de poort.
Het museum huist in een tempelcomplex iets ten westen van de Tempel van de Hemel, in vroeger tijden was het een deel van, nu zijn het twee door wegen gescheiden gebieden. Met het museum poogt men de bezoeker iets bij te brengen over de architectuur van eeuwenoude tempels.
De kaartverkoop-positie zit meteen na de poort rechts. Let U hier op want het eigenlijke museum is dan nog een pad lopen maar daar dus kan U geen kaarten kopen, het moet hier. Een kaart kost een vriendelijke 20 yuan en de oude vrouw achter het raam leek verrast met mijn bezoek, ze was juist fijn aan het breien, een trui denk ik. Ze verkocht me de kaart en zwaaide wat met haar arm: “daar, daarheen!”, dank zeg ik vind het zelf wel.
Dit nu is de eigenlijke toegang tot het museum, weinig fraai en het hek kon een likje verf gebruiken. Op het terrein zetelen nog een aantal organisaties, zoals de ‘Beijing Research Facility for Ancient Architecture’ en meer van dergelijke subsidievangertjes, de goud en zilver gekleurde plakkuetes verraaden hun bestaan en da’s verder ook het enige dat dat doet, ooit.
Eenmaal door het hek zat links een bewaker in een hokje achter een raam, hij dook weg zodra ik mijn snuit liet zien. Wat toch, was dit eigenlijk voor vreemde plaats?
Mooi bord in ancient architecture-stijl, het stelt: Beijing Ancient Architecture Museum, ik was dus op de juiste plek geland en daardoor vergat ik het roestige hek voor even, laladieda!, nu mooie dingen bekijken, toch eerst oriëntatie! Want het is natuurlijk leuk om te weten waar je bent maar als je niet weet waar je staat ben je nog nergens.
Goed een Kaart, kaarten verwarren me altijd, daar dat en dit, neuk toch op. Dit exemplaar stond op een steen naast Mooi Bord en bewees mijn idee over dat waardeloos soort dingen. Cijfertjes maar geen legenda, handig!, “ik moet meneer naar 6, waar?” en de noordpijl wees naar het zuiden, ik heb een ingebouwd kompas in mijn hoofd dus ik weet wel. De kleine pijl verraade mijn positie en een stippellijn mijn weg. Nu mooi niet! Ik besloot eerst eens achter Mooi Bord heen te kijken want daar was vast ook iets leux.
Dit is de achterkant van Mooi Bord, het vertelt wat te doen bij brand, 119 bellen en dan zelf de brand blussen, enigszins leip, wie zelf blust heeft toch de brandweer niet nodig. Men had ook platen over wat te doen bij het zien van een potentieel brandgevaarlijke situatie: 110 bellen, wat te doen bij kortsluiting: de hoofdstroomschakelaar omzetten, en hoe brand te voorkomen: netjes schoonmaken. Ik las alle informatie aandachtig want brand is immers niet best.
Tegenover de achterkant van Mooi Bord een ingang naar een tempel, het bord zegt ‘geen toegang voor onbevoegden’ maar ik lees geen woord Chinees als mij dat niet uitkomt en bovendien ben ik Uitermate Bevoegd om door al soort poorten te lopen. Eenmaal binnen stormde een oud baasje uit Nergensland naar mij heen en brabbelde van “mag niet!”, hij had weinig tand, een Maopet en stonk maar geen weg dat ik verder mocht. Het museum irriteerde me nu lichtelijk, de oude man duwde me de poort weer uit en stuurde mij de route van de stippen op. Toch, mijn punt gemaakt.
Via de stippelweg kwam ik bij een andere poort die ik in verwarring vergat de platen, de volgende plaat is dus al binnen in een museumzaal, excuus Beste Lezer, het is die verwarring maar weer.
Dit zijn voorbeelden van ancient-architecturale wegen van dakbouw. Links heeft een zus-structuur en recht een zo, men had in die tijden een stuk of tien structuursoorten voor hun tempeldakjes. Door de vitrine heen ziet U, twee plaat in een Alstublieft, een aantal platen hangen zoals een landkaart, een boedha, wat ancient foto’s en raadselachtige texten. Het verhaalde allemaal over bepaalde aspecten van zaken.
Dit is een buitengewoon fraaie maquette van een watertempel van de Miao-minderheid uit zuid China, die pilaren onder had ‘ie niet in het echt maar da’s denk ik wel duidelijk, toch weet je het nooit hoor, mensen denken these days de raarste dingen in hun bek en daarom schrijf ik liever een regel meer.
Deze meneer in Westers Pak met flikkerstrik was Zhu Qiqian van de Kaiyang-minderheid uit beboste gebieden in de provincie Guizhou, hij werd in 1872 geboren in Xinjang in de provincie Henan. In 1914 richtte hij de Society for the Study of Chinese Architecture op en was daarvan de eerste president. In 1964 ging hij dood in Peking.
Vlak naast dit beeldje toch, leuk leuk allemaal, was een deur en daar eindelijk de tempel:
Kijk Kinderen want daar was ik natuurlijk voor gekomen!, niet voor geneuzel over een dak of een aangeklede aap, de tempels moet ik hebben! Het is de Jupiter tempel, (太岁, Taisui), gebouwd in 1420 in opdracht van de Yongle-keizer uit de Ming dynastie. Het complex telt 9000 vierkante meter, da’s dus inclusief plein en bijgebouwen, en werd gebruikt voor de verering van god Jupiter. Nu natuurlijk ha’k daarheen kunnen rennen maar dat is niet mijn stijl, links en recht waren de zijgebouwen en daar dus ging ik eerst eens kijken.
Beste Lezer, ik was van plan dit deel hier te laten maar zoals U hopelijk kan lezen zit ik vanavond uitermate op mijn schrijfstoel dus ik plak nog wat platen aan als U niet zeikt over de laadtijd, deal is done, niemand bepaald Mijn Doen! Toch zit ik met die laadtijd, schijnt veel te matteren, lezers klikken verder bij een laadtijd langer dan een nanoseconde, neuk neuk, toch U doet maar.
Dit is zo’n zijgebouw, rechts nog een maar dat was dicht. Naar dit zijgebouw ging ik heen en het is geplaat van dezelfde plek als de vorige plaat, U ziet het hoofdgebouw in de rechterhoek. Ik probeer U altijd mee te nemen waar ik ga, ik wil ook dat U weet waar ik stond en precies wanneer, vreemd genoeg bij zo’n schrijven blijkt dat steeds weer erg belangrijk. Alleen is leuk, voor heel even.
Onderweg het was een lange loop, naar het zijgebouw vond ik deze bank. Die moesten per wet in ieder museum voor de Olympische Spelen van vorig jaar, zelfs in musea waar geen hond kwam kijken zoals dit, ik was vandaag de enige bezoeker. Het nut van deze banken, ik zag ze veel ook elders, is beperkt. Moet nu de rolstoeller uit zijn vehikel stappen en hier in de zon gaan zitten? In ieder geval toch; het is goed bedoeld en ik ben er braaf van weggebleven met mijn aars, er waren ook banken waar Een Mens mocht zitten.
Binnen! Deze plaat is slechts bedoeld om U een overzicht van zaken te geven, want ik zie alles helder maar ik moet met de lezer denken, da’s les 1 van de journalistiek en die heb ik toch onthouden, hoeihoei U moet alles begrijpen wat ik schrijf. Van deze zijzaal een paar hoogtepunten:
Deze stenen stoel was enige honderden jaren oud een hoorde een beroemde eneuch die van belang was voor een bepaalde keizer. Ik las dat bordje wel maar vergat meteen alle details, ik was namenlijk aan het wandelen en niet aan het kijken.
Hier meer geluk, na extreme uitvergroting kon ik nog iets van het bordje lezen! Dit is een kopie, geen echte dus, van een “Formal Court” uit de provincie Hunan ten tijde van de Ming dynastie. Rechtsonder een lichtkop, die werkte niet.
Dit was voor mij het hoogepunt van, een naakte inboorling in een ondergronds huis met een pot, volgens het bordje was dit een “Subterranean House” waarmee Wij veel wijzer waren, meisje nog eens in het Groot:
Keurig een arm over haar tieten en van haar kut is zo ook niets te zien. Wat was zij? Een gevangene?, een slaaf?, gewoon een huisvrouw misschien? Wat zit er in die pot ook, vast iets te zuipen met veel alcohol, lekker van die rijstwijn met 60%, kreng kreng zuipen kreng, ik in je warme holletje. Kreeg toen opeens vreemde plannen in mijn hoofd, weg hoor, wegwezen, weer naar buiten toe.
Bij de uitgang hing dit, neuk toch hang het dan niet op. Of was het eigenlijk de ingang, men zou kunnen verwachten dat volk eerst naar die hoofdtempel rent en dan de bijgebouwen doet, unlike ik, ik niet. Geen ziel verder in dat bijgebouw, zag een oud vrouwtje van de organisatie, weer in een hokje, ze ging op pad met een thermosfles zodra ik Mij liet zien en ik was weer alleen. Dat is goed, donder allemaal maar op, ik hou niet van mensen, dingen zijn veel mooier.
Beste Lezer, die Laadtijd U weet wel, ik maak me nu echt zorgen en dit verhaal kapt. Ik denk aan een vierling, drie delen te gaan, er was nog zoveel prachtige gekheid in dit vreemde museum, vreemd het bleef tijdens mijn hele tocht ook door de complete eenzaamheid van ik, verwarring is leuk maar toch deel ik het liever met een andere ziel. Hop nu, ik ga iets over speelgoed schrijven, binnen enkele dagen een vervolg.
Kaart van Google voor de Plek (A):