Bezoek aan het China Railway Museum in Beijing
Gepubliceerd op zondag 8 mei 2011 door Tycho
Wee de verwarring, er zijn twee China Railway musea in Beijing. Het museum van dit verhaal vlakbij Tiananmen en een veel groter China Railway Museum in het verre noord-oosten van de stad waar d’echte treinen staan. Daar was ik al eens eerder voor een langdurig bezoek.
Het museum bij Tiananmen huist in een oud stationsgebouw, in vroeger tij kwam de trein tot hier. De lijn was bedacht door de kwaadaardige Cixi (1835-1908), moeder van de Guangxu keizer en feitelijk machthebster van 1861 tot 1908. Na haar dood werd de spoorlijn ras afgebroken maar het stationsgebouw, klaar in 1906, bleef overeind. Van die historie overigens nix in het museum, het verhaalt de Chinese spoorgeschiedenis vanaf 1949, toen werden de commies baas en de geschiedenis goed. Nu naar bin!
Op de plaat de hal bij binnenkomst, om te imponeren. In het plafond het logo van de Chinese spoorwegen, China Railways in het officieel Anglais en Zhongguo Tielu in het Chinees. China Railways werd opgericht in 1949 en heeft een staatsmonopolie op personen en vrachtvervoer over het spoor. Ook de nieuwe supersnelle hogesnelheidstreinen vallen onder China Railways.
Een kaartje voor het museum deed een vrindelijke 20 yuannen. De kaartverkoopster was chagerijnig en lui. De bewakers bij de deur ook, zij bromden mij door, ik hoefde niet door de scanner want die stond uit.
Tus 2005 en 2008 was het museum drie jaar gesloot voor een opknapbeurt voor de olympische spelen, uiteindelijk ging het pas in 2009 weer open. Veel handbalfans zou het museum denkelijk toch niet hebben getrokken. Dat soort ging naar de handbalwedstrijden en dook vervolgens meteen de kroeg in. Tjajaja, sportvolk, heje nix an.
Daar in buurt dit bord op een deur. Ik liep een paar keer hard voor heen en weer, gebeurde nix.
Het museum bij Tiananmen kent geen echte treinen, alleen modellen en deze replica van de ‘Rocket of China’, de eerste stoomlocomotief in China, in dienst van 1881 op de Tangshan-Xugezhuang Railway met een topsnelheid van 32 kilometers in het uur. Het apparaat kreeg van de lokalen de bij-bijnaam ‘Dragon Locomotive’ naar de gouden draken op de zijkant van de cabina. De raket bleef sporen tot het jaar 1955, een flinks diensttijd voor z’n klein tiefje.
Een overzicht van de benedenhal. En die dag, Beste Lezer, was ik niet de enige bezoeker. De man rechts op de aagee was een collega-spoorwegvrind. Dik in de 70 met een groen petje op zijn hoofd. Het figuurtje links was een bewaakmevrouw die rondjes liep. Steeds als ik in haar buurt kwam liep zij ras de andere kant weer op. Ik stonk zeker.
De modellen zijn allen fraai en duid met veel liefde met de hand gemaakt. Door de hele hal telde ik zo’n dertig treinen van heel oud tot jong. De modellen varieëren in formaat, de kleinsten een luttle 25 centimeter en de grootste meer dan twee meter.
Verrek, het is de voorzitter. Dit schild hing op een serie ‘Mao Zedong’-locomotieven gebouwd door Dongfeng vanaf 1977, het jaar van Mao’s dood. Ook tijdens zijn leven werden veel treinen al opgesierd met grote portretten en banieren met uitspraken van de roerganger.
Daar stond ook dit bord bij een deur. De boodschap is duidelijk.
Een zeer fraai artefact. Het is een gedeelte van de klok die tot 1997 op de klokketoren van Beijing Station hing. Tijdens mijn eerste reizen door dit onmetelijke land heb ik de klok reegmatig gebruikt om de tijd te lezen. Teeg hangt er een moderner semi-digitaal exemplaar.
Aan de muur fraaie platen van de macht sinds 1949 in connectie met de spoorwegen, de macht straalt zo over de rails. Hier de huidige president Hu Jintao tijdens een bezoek aan spoorwegwerkers in 2008.
En hier de kleine gladjanus en vorige president Jiang Zemin tijdens een bezoek aan spoorwegwerkers in 2001.
En hier hebben wij Deng, de Opperste Leider, de president-titel liet hij aan anderen. Achter de schermen toch was Deng ontbetwsit de allermachtigste Chinees, en misschiel wel de machtigste Chinees ooit na Mao Zedong. Het huidig leiderschap is veel meer een collectief dan in de tijden van Mao en Deng. Daar was de wil van de leider nog woord! Deng staat op de plaat in een treinwagon, omgeven door veel schoon.
En hier Voorzitter Mao tijdens een bezoek aan spoorwegwerkers in 1952. Mao Zedong mag dan op veel terreinen een boefje zijn geweest, voor spoorlijnen had hij wel peper in zijn reed. In 1949 lag in heel China slechts 27.000 kilometers spoorlijn. Mao begon meteen in 1950 een gigantische campagne voor de aanleg van veel meer rail, in zijn sterfjaar 1976 lag er al meer dan 50.000 kilometers. Zijn opvolgers zetten verder door, vandaag meet het netwerk 94.000 kilometers.
Wel Beste Lezer, met deze cijfertjes laat ik U met dit eerste deel, het volgende binkort.