Bezoek aan het China Railway Museum in Peking Deel 3
Gepubliceerd op woensdag 18 maart 2009 door Tycho
Welkom Beste Lezersvolk bij al weer Deel 3 van het verslag over mijn Bezoek aan het China Railway Museum. Dit keer gelukkig keurig op tijd en precies zoals gepland. Voor de introduktie, het adres en de eerste serie stoomlocs zie Deel 1, voor de tweede serie stoomlocs en een stuk Belgisch-koloniale geschiedenis zie Deel 2. Nu vlug verder met de treinen!
De eerste van vandaag is een electrieke loc, de eerste zelfs van China. Van stoom naar elektriek is een flinke stap maar ik volg slechts mijn pad van die dag, nu bezien was mijn pad niet heelmaal logisch maar dat is wijsheid achteraf.
Het is een Shaoshan No. 008 electrische loc, gebouwd in 1968 in China door de Zhuzhou Electric Locomotive Works uit Zhuzhou en ook door de Xiangtan Electric Locomotive Works uit Xiangtan. Het was om precies te zijn de eerste “hoofd-lijn” electrische locomotief van China met een luizige topsnelheid van 80 kilometer per uur, wie dacht toen niet met liefde terug aan de snelheid van stoom? In totaal zijn 819 stux Shaoshan gemaakt.
Vlak achter de Shaoshang stond deze Dongfanghong (东方红 = [het] oosten [is] rood, naar een beroemd Communistisch strijdlied) No. 008 diesel loc, wellicht komt die rare volgorde ook niet alleen door mij, dat museum kon er ook iets van!
Een Chineesje weer, in 1974 gebouwd door de Ziyang Diesel Locomotive Works uit Ziyang. Die namen trouwens zijn immer hetzelfde als de plaatsen waar de fabriek stond, het U Beste Lezer nu vast al opgevallen. Dit heeft alles te maken met het feit dat communistisch China geen privé-eigendom kende en er dus geen persoonsnamen aan fabrieken verbonden waren. In plaats daarvan noemde men een fabriek simpelweg naar de naam van de lokatie, een bekend voorbeeld is de Shanghai Automotive Industry corporation, of SAIC, het bedrijf heeft joint ventures met onder andere Volkswagen en General Motors.
Een andere manier van naamgeven was nog simpelwegger een nummer, zoals de No.6 Peking Schoenfabriek. Bekendste voorbeeld daarvan is First Auto Works, of FAW, de eerste autofabriek van China met joint ventures met weer Volkswagen, ook met Mazda en Toyota.
Auto’s, ik zou er boeken over kunnen vullen!, net als natuurlijk met treinen. Tot zover dit uitstapje naar Chinese naamgeving en automobielen, terug alweer naar de treinen.
Toch niet, weer een uitstapje, U heeft maar geluk met mij als opschrijver, ik neem U overal mee naartoe. Letterlijk tussen twee rijen treinen stond deze maquette van een stuk landschap en een spoorbrug over water naar een ander landschap. De maquette was in slechte toestand, niet heelmaal zichtbaar hier maar de brug was halverwege gevallen en lag in het water.
Hier is het verval beter te zien. Ik vond dit niet juist, ik stelde me zo’n oud mannetje voor dat de maquette ooit in elkaar had geprutst, nu misschien wel dood was en zijn levenswerk van uit de hemel zag verdwijnen. Ik besloot tot actie en repareerde de brug.
Koste enige moeite want de balans was weg maar na enig zoeken stond de brug weer zoals bedoeld, deze plaat geplaat van het andere landschap. U ziet, ChinaBlog kijkt niet alleen maar Helpt ook. Nu echt, terug naar de treinen.
Een hemelblauwe Beijing (北京) No. 3003 diesel locomotief uit mijn thuisstad zelf en in 1970 gebouwd door de Beijing February 7 Locomotive Works. Nu moet ik toch nog weer even afdwalen, ik kan U niet laten zitten met zo’n naam. Op 7 februari 1799 overleed keizer Qianlong, (乾隆帝, Qianlong Di, di = keizer) uit de fameuze Qing dynastie.
Qianlong was een zeer succesvol veroveraar en bovendien Sinocentrisch, een sinocentrist ziet China als centraal en uniek ten opzichte van andere landen. Andere keizers dachten alleen aan hun eigen rijk en gewin, Qianlong aan het land, reden waarom hij als een van de weinige keizers door de Communisten werd gewaardeerd, zo zeer zelfs dat ze een treinfabriek naar hem vernoemden.
Daar rolde deze Beijing No. 3003 van 1970 tot 1997 van de band samen met 357 broertjes en zusjes die allen werden ingezet voor vrachtvervoer. Topsnelheid een keurige 120 kilometer per uur.
Deze bijzonder vormgegeven ND 0001-klasse diesel-electrische locomotief werd in 1984 gebouwd in Roemenië en dit specifieke exemplaar werkte tot 2003 in Shanghai. De ND 0001’s werden vooral ingezet op stations voor rangeertaken. Ik weet helaas niet hoeveel van dergelijke loc’s er in China rondrijden/reden, aanvullingen zijn zoals altijd van harte welkom.
Gelukkig schoot ik nog deze plaat van een plaat op zijkant van de loc. De fabriek heet Electroputere en is gevestigd in Craiova, de fabriek bestaat nog steeds en na even zoeken vond ik hun homepage. In Roemenië heette de loc LDE2100 (060DA) en dat maakt ND 0001 een veel mooiere naam.
Naast de Roemeense loc stond deze bijna antieke filmsafe bagagescanner, geen idee wat dat ding daar deed, tot 2001 scande geen station in China bagage. Ik kon het ook aan niemand vragen want er was niemand. Wel leuk om eens rustig te bekijken, ik zat er op een moment praktisch in, hopelijk ben ik nu niet radio aktief.
Nog een plaat voor de leuk, mij dunkt dat er ook beeldschermen bij horen, die waren er niet. Misschien dat hele oude bagagescanners het zonder beeeldscherm deden, ik ben echter weinig thuis in de geschiedenis van dit soort apparaten. Ik ga nu ook niet zoeken want dan dwaal ik weer teveel zinnen af. Nog een locomotief!
Deze schitterende loc is een Chinese Dongfeng (东风, Oostenwind) No. 1301-klasse diesel, gebouwd in 1966 door de Dalian Locomotive & Rolling Stock Works uit Dalian. Totaliter 706 stux rolden uit de factorij, de No. 1301 was een pure vrachttrekker.
Deze SS5 No. 001-klasse electrische loc was buitengewoon stoffig maar stond onder het vuil gelukkig nog goed in de verf. De SS5 werd gebouwd van begin jaren 80 tot 1993 door de Zhuzhou Electric Locomotive Works uit Zhuzhou. De opvolger van de SS5, de SS8, kwam in 1994 en is nog steeds in produktie.
Een SS8 brak in 1998 het snelheidsrecord voor locomotieven in China, met 240 kilometer per uur raasde het machien van Xuchang naar Xiaoshangqiao. Het record is ondertussen finaal verbroken maar een feit blijft een feit.
Van deze vreemde trappen stonden er zo’n tien in het museum, vermoedelijk bedoeld voor het schoonmaken van de treinen. Zoals U hebt kunnen zien gebeurt dat echter weinig, ik zag ook niemand die het zou kunnen doen. Peking nu is een stoffige stad, als nooit iemand de treinen schoonmaakte zouden ze onzichtbaar zijn. Misschien dat na sluitingstijd een leger van oude mannetjes met spoorwegpetjes per week een trein schoonmaakt, dat zou mooi zijn.
Dit trapje is ook de opstap naar mijn volgende artikel, deel 4 gaat het wezen. Ik was nog van plan alles in een deel, max twee, te gieten maar ik lul gewoon te veel. Maakt U zich geen zorgen om mijn vriendin, ik doe het alleen bij schrijven, in leven hou ik meestal netjes mijn bek.
Wist U trouwens Beste Lezer, dat dit derde deel bijna net zoveel platen telt, het scheelt drie, dan deel een en twee samen? U ziet, dit verhaal stopt met moeite. U heeft nog te goed: de zeer bijzondere wagon met ligbad en enige gekheid buiten het museum. Binnenkort, binnenkort…
Adres:
Engels: China Railway Museum, 1 Jiuxian Qiao Bei Lu, Chaoyang District.
Chinees: 中国铁道博物馆,朝阳区酒仙桥北路1号.
Chinees Plaatje: 
Rechtermuis klik ‘opslaan als’ en printen maar.
Telefoon: 64381317, open van dinsdag tot en met zondag van 09.00 tot 16.00.
Kaart van Google (A):