Chinese trein breekt Wereld Snelheidsrecord
Gepubliceerd op vrijdag 3 december 2010 door Tycho
De Chinese CRH380A hogesnelheidstrein heeft vandaag het wereld snelheidsrecord gebroken in de categorie ‘unmodified commercial use’, op het traject Xuzhou-Shanghai haalde de trein een topsnelheid van 486.1 kilometer per uur.
Het traject is een onderdeel van de Shanghai-Beijing hogesnelheidslijn die in 2012 in gebruik wordt genomen. De topsnelheid bij normaal gebruik ligt rond de 350 kilometer per uur.
De CRH380A is een kind van fabrikant CSR Qingdao Sifang Locomotive & Rolling Stock uit Qingdao in de provincie Shandong. China hoopt volgend jaar de 500 km/h te doorbreken.
zaterdag, 4 december om 07:54
Was verleden week op de highspeed line van Hongqiao naar Hangzhou….40 minuten…350/km uur…fantastisch !!
Waar blijft de NS? Weer bladeren op de rails?
dinsdag, 7 december om 09:56
Straks rijden ze met die treintjes Europa binnen. NS zit met zijn armen over elkaar te vergaderen over de blaadjes…
donderdag, 9 december om 14:43
Binnenkort in 8 uur van Guangzhou naar Beijing.
zaterdag, 21 februari om 10:59
Hi Frank,wat heb ik genoten van je avtnouren. Wat was het leuk om je via Google-maps’ te kunnen volgen.Ik zie je nog zo (op mijn verjaardag) vertrekken. Daaaggg Frank!’.. en daar ging die. Hup’ je schoot zo de hoek om. Bepakt en bezakt. Op naar Spanje. Maar, eerst even’ Nederland m’n spatbord laten zien.Je schoot zo richting de grens. De eerste dagen van je tocht kon niet geloven hoe snel je ging. Whaat? Zit Frank al bij de Nederlandse grens?’ Whaatt? Zit tie al in Frankrijk?’ Ik dacht nog even; die pakt af en toe de bus, kan niet anders’.. haha.. Maar niks bus’, gewoon trappen deed je. Windje tegen, windje mee.Wat is het toch leuk om, al reizend, de verhalen van mensen tegen te komen. Je stap ergens binnen (vollf9k!!) en je schuift bij iemand aan. En tussen de happen door hoor je, hoe ongeloofwaardig soms ook, het levensverhaal van iemand aan.De foto’s die je maakte van sommige interieuren. Prachtig! Deed me denken aan Jiskefet of Man bijt hond’. Verschoten schrootjes aan de muur, oude klok, een wankel tafeltje met een bord pasta en een vetplantje in de vensterbank. Of: een strak opgemaakt bed (heeerlijk na een nachtje tentslapen) met boven het bed een houten kruis aan de muur. Zo echt’.En jij zat daarin. Jij fietste van dorp naar huis en schudde de hand van je gastheer of vrouw. De klok tikte, we zwegen en aten ons bord leeg.’ Ik duik vroeg in’. De gastheer knikte instemmend.Hij besloot tot het zelfde’.En dan de natuur! Glooiende velden, hoog gras, kabbelende beekjes, sprietje in de mond, even liggen in de zon. Het ademende de sfeer van Huckleberry Finn tot Van Gogh in Arles.Overdrijf ik? Neen! Je reisverslag las als een boek. En in combinatie met Google-maps had ik ook nog eens een live-steam-altas. En wat is er nou mooier om met je vinger over de pagina’s van een atlas mee te reizen’: in het spoor van Columbus of Willem Barentsz? Alleen is nu de vinger de muis en de atlas Google-maps. En Paco Stoop.Daarnaast zag ik de smalle straatjes in Catalonieb voor me en voelde ik de heuvels die je moest bedwingen in mijn knieebn. Overdrijf ik? Ja, misschien wel een beetje. Maar ik wil alleen maar zeggen dat het mooie aan lezen is, is dat je zelf de beelden kan maken. Ik heb dus eigenlijk door jouw blog het lezen weer herontdekt.Alleen werd dit verhaal elke dag vers gemaakt’ e8n bepaalde ik niet wanneer ik verder wilde lezen. Maar bepaalde de man op de fiets, de Biking banker’. Hij bepaalde het vervolg willekeurig. Niemand had daar invloed op. Vader lees toch verder!’ Nee mijn jongen, nu slapen en dan gaan we morgen weer verder’.. aahhhh pap!’Misschien komt mijn empathie voor je blog niet alleen voort uit de romantiek van het reizen (en natuurlijk voor het persoon die de reis maakt) maar gaat het wellicht een stapje verder.Jouw (reis)verhaal gaat ook over het durven doen’. Of eigenlijk: gewoon doen’.Ik herken me daarin. Straks weer op het podium. Mensen vragen me vaak: Tjee wat eng, dat je durft’.. Tuurlijk’ antwoord ik dan. Het is ook eng. Maar het is een kwestie van gewoon doen’.(haha.. moet gelijk denken aan je Bungy Jump).Ik heb mazzel. Ik ga je morgen in het Spaanse ontmoeten!Geen blogs, geen SMS, Internet, maar live’ aan het zwembad hoor ik je verhalen aan.haha!!Ik verheug me erop!! Tot morgen!Salut!Roel
dinsdag, 31 maart om 04:10
If you’re reading this, you’re all set, parednr!