Hertjes Kijken in de Bergen bij Beijing
Gepubliceerd op zaterdag 12 februari 2011 door Tycho
Pasweereens in de bergen geweest bij Huairou ten noord van Beijing. Veel boertjes benne daar restaurantjes begonnen, van die aardige halfdebiele uitspanninkjes met meisjes met bolrode wangetjes die bedienen. Een zo’n plekje had een hertenboerderijtje bij, de hertjes staan op het menu, hertenvlees smaakt zeer best. Op de bovenste plaat een dommig hert in zijn stenen wei.
Enige hertjes in hun stal, lekker warm op het stro.
Een mooie steen bij de wei. De karakters schrijven 鹿苑, Luoyuan, hert(en) gebied.
De gevel van ter restaurant waar juist een stadsmens met haar hond aankwam. Her restaurant heet ‘Water Restaurant’ omdat het aan het water ligt.
Het uitzicht uit het restaurant. Geen echt water, het is een vijver, waar stadsmensen teeg betaling kunnen vissen op uitgezette kweekvis. Het stadsmens kan zijn trotse vangst dan laten klaarkoken.
Het gezellige interieur met tafels met draaischijven zodat elkerlijk makkelijk met zijn stokjes uit de schalen kan smikkelen. Het was die dag niet druk, wij, een bende van vier, waren de enige klanten.
Een mooie kast met snuisterijen en drie opgezette hertenhoofden.
De rest van de herten was opgegeten. Zie de camera boof het boofste hertenhoofd, wij werden in de gaten gehouden! Geen grappen daar in die lege boerenetensplaats!
Een fles rode Chinese wijn in de vrom van een hert, de drank giet via de staart.
Een dommig hert steekt met gesloten ogen zijn neus door het hek, zo kan het diernatuurlijk niet zien wat het ruikt. De herten waren zeer tam en lieten hun neuzen gaarne strelen door kleine kinderen. Ach ach, wat is er toch geworden van de natuur.
Toen deed ‘ie toch z’n ogen open en keek vrolijk de wereld in. Het dier maakte grappige geluidjes bij zijn kijken, ‘tsrbl tsrbl, zo klonk het ongeveer.