Orphans of the Grasslands in China
Gepubliceerd op zaterdag 5 september 2009 door Tycho
Van Goede Vriend CvM kreeg ik een aantal platen van zijn laatste bezoek aan een onverkend gebied in Tibet. Hij en zijn meisjeding helpen daar lokale weeskinders, want wezen zijn overal, met een paar centen voor hun onderwijs en een fris setje kleren. De weesjes wezen wees in een weeshuisje in een prachtig dorpje ergens hoog in Tibetaans gebied in de provincie Sichuan. Details om hulp beneden dit verhaal, nu eerst plaatjes kijken!
Op de bovenste een nieuwerwetse tempel in oude stijl gebouwd van centjes van de overheid want het gebied is vrij achterlijk en weet Peking ook. Religie indeed, mag. Maar met Mate.
CvM verbleef in een fraaie woonboederij met rustiek uitzicht op de vredige bergen. Links op de plaat de landelijke wc, tussen de muur en de bergen de Beroemde Graslanden die verder strekken dan het oog kan zien waren die bergen er niet.
Een blik op het dorp geschoten van een tempel af. De mensen in die streken geloven graag in hun goden want nu toch, er is daar verder niets te doen. Ieder dorpje staat vol met tempeltjes en dingetjes waar dan weer die en deze god in zou kunnen zitten. Op het dorpsplein een aantal monikken in hun comfortabele gewaden die zich in serene rust van de ene naar de andere tempel bewegen.
De bergen zijn hoog maar de tempels staan in het dal. Geloof immers is makkelijker dicht bij huis te belijden en een kudde heiligen die hijgend een berg op struint is geen gelovig gezicht. Vliegende monikken uit de verhaaltjes bestaan niet en deze foto is het bewijs.
Een schitterende plaat van een zeldzame Tibetaanse Graseekhoorn, de diertjes zijn in sommige delen van het Tibetaans Plateau bijna uitgestorven door de droogten die hun gras deden verdwijnen. Maar in deze vallei met zijn snelstromende rivieren zijn de beestjes gelukkig weer bijna een gewoon gezicht. Net als de Eekhoorn is de Tibetaanse Graseekhoorn een solitair dier, liefst zou het zijn hele leven helemaal alleen rustig op een plekje grazen.
Hoog op bergen deze wegwijzers voor Yakherders. De Yak is een oersterk dier dat het beste van de neushoorn en de koe in enen heeft. In de zomermaanden als de bergen begaanbaar zijn plaatsen herders deze kleurige vlaggen om als de winter komt de weg naar het dal gemakkelijk te kunnen vinden. In die schemertijd tussen warm en koud valt het donker op de raarste tijden op hun verweerde koppen en dan is directie een vereiste.
Wat van ver nog wel wat lijkt blijkt dichtbij niet veel voor te stellen. Toch, eenvoud is in dit soort gevallen vaak best want gecompliceerde structuren zoals bijvoorbeeld een gsmgps-systeem zouden dit barre klimaat niet overleven.
Dit is de binnentuin van CvM’s karakteristieke woonboerderij waar de gast ’s ochtends yakmelk te drinken krijgt die echt lekker is, echt waar, knik met de bol richting de hotelier, heerlijk. Nu heb ik een idee voor het volgende anti-achterlijkheidsproject: een set lampjes in alle kleuren voor de dennenboom. Welk kind immers, ook in rijke landen, krijgt ieder jaar een nieuwe trui?
Bij het invallen van de duisternis speelt de zon prachtig met de mysterieuze dakdelen van de tempels waar god met de wind door de open ramen waait en meteen ook weer vertrekt.
Genoeg nu over de omgeving, het leuxte heb ik voor het laatst bewaard: zielige weesjes kijken!
Wie wil er nu zo’n meisje te weesje wezen zeg, in Tibet weet men denkelijk niet dat alle baby’s lelijk zijn.
Die frisse wangetjes komen van de Tibetaanse Zon, veel lokalen hebben last van deze kwaal. Het is een soort permanent verbrande huid en heeft verder van doen met dna-zaken. Het maakt Tibetanen sub-ideale terroristen want een swatteam haalt ze zo uit een menigte.
Deze ernstige jongeman moet volgend jaar naar de lager school waar hij karakters op zijn bordje krijgt. Het rare Tibetaanse spijkerschrift moet hij thuis van zijn ouders leren die hij niet meer heeft. Het collectief achter het weeshuis probeert de weesjes in de late uurtjes van de dag nog wat Tibetaans bij te brengen maar kinderen zijn kinderen en gaan liever buiten spelen met een yaklam. Hun moedertaal zullen deze wezen daardoor uiteindelijk vergeten.
In Nederland zou dit meisje Anita heten en op een scooter rijden. Nu serieuze Zaken! Beste Lezer, als U zich het lot van deze kleine lieve weesjes aantrekt kunt U helpen met graag geld of oude kleren en liefst ook een doosje speelgoed. Meer informatie over het project van CvM staat hier en als keihard bewijs dat Uw pennen bij hem in goede handen zijn hier (Excel) de balans.