• Home
• Over
• Links

Straatbeelden uit Baijian, China. Deel 1

Gepubliceerd op maandag 3 oktober 2011 door Tycho

Zijn we weer in dorp Baijian, onderdeel van kleine stad Baoding in de provincie Hebei. Drie uur sporen ten zuidwesten van Beijing, met de wagen is mens drie uur onderweg, mits mens die weg kan vinden en da’s geen ei want in de bergen lijken alle toppen en alle dorpen op mekaar. De trein is dus een veiliger weddenschap voor wie ergens echt wezen mot, zoals ik toen vorige weeks vrijdag.

Op de platen enige straatbeelden van Baijian om 0700 in de morgen. Yez, froeg out the feren we were. Op de eerste plaat een straateettentje, de vrouw met bril maakt kleine dumplings voor ontbijt. In de dumplings varkensvlees, lente-ui, prei, kruiden en verder nog vage zaken die eter niet wil weten om de boel op te vullen. Wat ook precies, best te bikken!

Een restaurantje in een bijzonder gele kleur. De luie donders waren nog niet open wijl de bezoeker uit de stad, toch gewend aan lang te slapen!, al hongerig buiten stond. Die morgen wees de temp een koude zeven graad. In de zuidwestelijke bergen ist rond deze jaartijd zo’n drie graad kouder dan in Beijing. Hoger in de bergen ist nog veel kouder maar daar was ik toen nog niet. Hek, het avondtuur begon juist!

Rond 0715 kwam het leven in de straat een beet op gang. Op de plaat een typisch boerenland-driewielvoertuig geladen met stenen voor de bouw. De keiharde rotsbergen in het gebied lenen zich excellent voor de steenhouderij, rond in de bergen rond Baoding staan duizenden kleine en grote steenhouderij’tjes. De stenen gaan per driewieler naar Baoding en verder per spoor of weg naar bouwplaatsen in grotere steden. Rechts achter de driewieler enige jongelingen in kekke gele jekkers en met rugtassen. Die hoorden daar niet thuis maar bij mijn bende uit Beijing, daarover later meer.

Op de achtergrond een stuk berg. Verder een vrouw met een fiets met een zwaar stuk bagage op de drager, zo zwaar dat zij niet meer kon peddelen. Mid een minibus, ‘mianbaoche’ in het Chinees, mianbaoche betekent letterlijk ‘brood auto’ want de busjes zien lijk een gestoomd Chinees broodje, beet bekend in het Anglais als ‘bun’. Zie ook het busje bovenaan dit blog.

In de boerengebieden stikt het van de minibusjes, de boertjes gebruiken de wagentjes voor het transport van zowat alles, van mens tot geit van koe tot steen van prei tot kratten bier. De busjes zijn licht en komen daardoor verassend snel de bergen op, dit wijl de motoren weinig voorstellen, meest 1.5 vier-cilinders op benzine met max 70 peekaa. Er zijn ook wel turbomotoren maar die blieven de boertjes niet, ze zuipen teveel en de wieltjes beginnen al bij twee drup water te spinnen als een gek. De minibus op de plaat is een kind van Wuling.

Rond 0715, de kinders genne naar school. De kleinen gaan mee op de brommer, met duizend in een minibus, op de rug, onder de vrachtwagen of hoe ook maar. In de dorpen is er niemand die de verkeersregel controleert. Da’s fijn omdaje lekker door kan rijen maar minder fijn voor de honderduizenden dooien die jaarlijx van die dorpen vallen.

Twee lokale deernen, yep, die rechter is ook een vrouw, met een kind. Chinezen zijn nog niet echt aan de kinderwagen (bisnis tip!) en dragen hun koters meest simpelweg in de armen of op de rug.

Een wat bozig kindje. Moeder een typische dorpeling. Iets aan de dikke kant, slappe gelaatstrekken, goedkope kledij en het lage voorhoofd dat duidt op inteelt. Baijian telt een kleine duuzend inwoners die meest werken, als zij werken, wat zij werken noemen, in boer-gerelateerde sectoren zoals de kleine groentehandel, kleine vleeshandel, maïsverwerking enzovoort. Het steenhouvolk woont niet op het dorp maar in kamp bij de steenhouderijen zelf.

Twee boertjes op een zeer basis-driewieler. Lijkt zelfbouw maar is het niet, de wielers komen zo uit de fabriek gerold. Kosten een honderd euro, stinken van je olalah en maken herrie to je alalah. Doch!, iedere morgen start het kreng, in plus dertig en in min dertig. In de laadbak passen zo dertig biggetjes of drie koeien, vier misschien, als je de poten eerst breekt.

Een ouder boertje in Mao-jas met een bos takken op de kruiwagen. Op de achtergrond een dikke dorpeling die zijn neus afveegt.

De kapper van Baijian waar ik rond 0730 landde om te kijken of de hoeren al wakker waren, zij waren nog niet. Wel Beste Lezer, ik laat het hierbij. Later meer Baijian.

7 Reacties op “Straatbeelden uit Baijian, China. Deel 1”